The Royal Treatment

Mathagondapalli, 24 november 2008

De volgende organisatie die op het programma staat was RAIDS in de staat Andhra Pradesh. Een van armste staten van het land, die bekent staat om z’n spicy voedsel. RAIDS bevindt zich in een dorpje op ongeveer 250 kilometer van het MEC en dus een maar kort ritje van ongeveer 9 uur. Op medisch gebied zijn ze een van de meest vergevorderde naties – ik las laatst dat ze in Chennai de eerste succesvolle harttransplantatie hebben volbracht; in Chennai! – en met IT zijn de beste, maar kan iemand die gasten in godsnaam vertellen hoe ze een snelweg aan moeten leggen aub. Ik heb af en toe het idee dat ze hier het pad van de nationale welvaart in de verkeerde richting afleggen.

Maar aan het eind van de middag kwamen we uiteindelijk aan in Pulivendula om met een schitterend Indiaas onthaal verwelkomt te worden. Een welkomst-spandoek, een zingend welkomst comité met bloemenkransen voor de gasten. En dan te bedenken dat deze mensen nog geen 24-uur van te voren ingelicht waren dat wij zouden komen. Het is toch wel heel mooi om te zien hoe warm je hier ontvangen wordt. En overigens ook dat het Nederlands geld hier goed gebruikt wordt. Ik heb al heel wat schietgebedjes langs horen komen van Indiers voor de geweldige Netherlands peoples. Al zijn het niet alleen de mensen die geholpen worden door Nederlands geld, die zo gastvriendelijk zijn. Het lijkt iets wat met de Indiase cultuur komt.

Ons bezoek aan RAIDS viel samen met de zogenaamde community games play mela. Een evenement dat draait om traditionele spelletjes, dans en zang. Alle TdH partner organisaties uit Andhra deden mee en het was zeker geen klein evenement. De district governeur was er, de baas van lokale politie en als echte politieke hot-shot kwam ook een member of parliament – die tevens de broer van de chief minister was – even langs. Duifen werden losgelaten, speeches gegeven en handjes geschud. En wij moesten daar dus even tussen gaan zitten. Duifje loslaten, traditionele openingslamp aansteken, speech geven en handjes schudden. We kwamen nergens onderuit, hoe vaak we ook zeiden dat we maar simpele studenten waren. Maar dat was niet waar het om ging, als je westers bent in zo’n afgelegen deel van India als dit, dan ben je Royalty.
Kinderen stromen om je heen om je hand te schudden en je aan te raken en volwassen willen je vriend zijn en met je op de foto. Zelfs de paparazzi is niet van je af te slaan (We stonden de volgende dag in 6 kranten en waren te zien op 2 televisie kanalen). The Royal Treatment.

Het eten was overigens minder spicy dat ik had gedacht. Mevrouw Raju was erg bezorgd over ons en gaf zelfs een lunchpakketje mee voor de terugweg zodat we niet werden blootgesteld aan de schadelijke kruiden van het beruchte Andhra voedsel. Het echte spicy Andhra-food kwam later in Tamil Nadu pas, maar meer over dat in het volgende bericht.

Ik heb overigens het probleem in de foto productie lijn ontdekt en opgelost. De capaciteit is nu uitgebreid van geen camera naar één camera. De effecten zijn al merkbaar en ik heb goede hoop de productie permanent te kunnen verhogen. Om mijn vertrouwen te tonen zal ik een online foto-album openen. Link volgt later.

[Cliffhanger] Dit is allemaal al weer 2,5 week geleden gebeurt. Een week later – nu 1 week geleden – hebben we een weekje vakantie geviert in Tamil Nadu. Ik hoop deze week nog een berichtje te posten over dat geweldige avontuur (inclusief foto’s).

Toedeloe